ΘΕΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ…Ημέρα εγκλεισμού 31η – 07 Δεκεμβρίου 2020-ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΡΑΝΙΚΟΥ

Στη συζήτηση μπήκε κι ο Δημήτρης, δείχνοντας στον Αριστοτέλη κάποιες παλιές φωτογραφίες:
- «Δες…ήταν το 2016…οργώναμε όλη την Ελλάδα, από το πρωί κι από πόρτα σε πόρτα να μοιράζουμε φυλλάδια για την απογευματινή ομιλία – ενημέρωση…
Όταν περνούσαμε όλοι μαζί, πορεία ολόκληρη, κρατώντας σημαίες  και μπροστά να αλλάζει χέρια το μικρόφωνο και να ακούς Αριστοτέλη, να μιλάνε οι ψυχές ….
Κι όταν μιλάνε οι ψυχές, τίποτα δεν μπορεί να σταθεί μπροστά και να τις σταματήσει…
Και πάντα στην πρώτη γραμμή, χαρακτηριστική φιγούρα ο συνέλληνας Σάκης με την φορητή εφεύρεση να κουβαλάει τα ηχεία, πάντα χαμογελαστός, ακούραστος και ήρεμος…
Και έπαιρναν φωτιά οι ψυχές, Αριστοτέλη….»

- «Πως αντιδρούσε ο κόσμος που σας έβλεπε;;;»

- « Ανάλογα με αυτό που κουβαλούσε στην ψυχή του, αγόρι μου…» απάντησε ο παππούς.

- «Υπήρχαν αυτοί που σκιρτούσε το είναι τους, που περίμεναν αγωνιωδώς να συμβεί κάτι…κάτι που να τραντάξει τους ανθρώπους από τον ύπνο τους, να τους ξεσηκώσει, να τους ανοίξει τα μάτια του νου και να δούνε τον κόσμο και την κατάντια του… Αυτοί ήταν που έκλαιγαν στα μπαλκόνια, άνθρωποι απλοί, αλλά με ψυχή και φώναζαν από ψηλά:¨μπράβο…συνεχίστε …συνεχίστε…δώστε τους ένα γερό μάθημα που μας ξέκαναν όλους…¨

Ήταν οι κομματικοποιημένοι που τίποτα δεν προσπερνούσε την παράδοση της οικογένειας να ψηφίζουν πάντα το ίδιο ξενόφερτο κόμμα και που δεν κοιτούσαν αν αυτό το κόμμα τους 
γενοκτονούσε. Αυτοί έβγαιναν και ξανάμπαιναν γρήγορα μέσα, για να κλείσουν ερμητικά την πόρτα και να κοιτάζουν πίσω από τις κουρτίνες…

Άλλοι πάλι, που ιδέα δεν είχαν για όσα έλεγαν, μιλούσαν για ρατσισμό, φασισμό και αποδείκνυαν περίτρανα πως μιλάνε για κάτι που οι ίδιοι κατείχαν και γνώριζαν πολύ καλά…

Ήταν οι έκπληκτοι, που τους εντυπωσίαζε το γεγονός, πως κάποιοι άνθρωποι ενωμένοι σε έναν σκοπό, βγήκαν στο δρόμο και φώναζαν στα μικρόφωνα…

- «Τί φωνάζατε παππού;;;»

- « Έλληνες…ελάτε να ενωθούμε όλοι μαζί…ελάτε να πάρουμε πίσω αυτά που μας ανήκουν, τα δικά μας…δεν θέλουμε τίποτα άλλο…Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες…»

- «Γιατί έπρεπε να το κάνετε αυτό;;; Τα τοπικά κανάλια και τα Μ.Μ.Ε. δεν σας αφιέρωναν χρόνο να προβάλλεται τις αλήθειες;;;»

- «Επιτρέψτε μου να απαντήσω…το έζησα από πρώτο χέρι…» ήταν η Ζωή, που πλησίασε κι εκείνη την παρέα.
«Είχαμε πάει να αφήσουμε σε τοπικό κανάλι πρόσκληση για τη μεγάλη εκδήλωση μας - ενημέρωση σε γνωστό ξενοδοχείο.
Δίνοντας στον ιδιοκτήτη του καναλιού, που ήταν γνωστός μας, το φάκελο, του ζητήσαμε με αυτή την ευκαιρία να μας καλέσει στη ραδιοφωνική του εκπομπή για μια συνέντευξη…. Μας κοίταξε και κούνησε το κεφάλι του:
 «είναι κοινή γραμμή να μην προβάλλουμε την Ελλήνων Συνέλευσις, δυστυχώς δεν μπορώ να σας καλέσω, θα μπω σε μπελάδες…».
Αυτή ήταν η θέση όλων των καναλιών….μια υπακοή στην κοινή γραμμή που δόθηκε από κάποιον να μην προβάλλουν την Ελλήνων Συνέλευσις…
Όταν έγραφαν κάτι ή έλεγαν κάτι, αυτό θα έπρεπε να είναι μόνον αρνητικού περιεχομένου, για να απωθήσει τον κόσμο …

ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ…ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΟΡΚΙΣΤΗΚΑΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΙΑ ΜΑΣ…»

- « Μα …τότε δεν ήταν που όλοι ενημερωνόταν από το χαζοκούτι;;; Εσείς πως μπορέσατε να μεταδώσετε τις θέσεις σας;;;»

- «Πήραμε τη ζωή μας στα χέρια μας παιδί μου… Στην κυριολεξία…Μοιράζαμε έντυπα, κάθε μέρα γυρνούσαμε σε μικρές ομάδες, με μικρόφωνα και φορητά ηχεία σε όλους τους δρόμους και καλούσαμε τους Έλληνες να έρθουν να ενημερωθούν…
Τους ακούγαμε να μιλάνε από τα μπαλκόνια τους… «πάλι αυτοί του Σώρρα είναι…», μα δεν μας ένοιαζε…γνωρίζαμε πως αυτό που κάνουμε έχει σκοπό ιερό, κι έτσι συνεχίζαμε απτόητοι… Κάθε μέρα.. κάθε μέρα…
Πηγαίναμε στα γραφεία μας, τα οποία είχαμε σαν τα σπίτια μας, τα φροντίζαμε , τα καθαρίζαμε, τα βάφαμε…κι όλα αυτά με ανιδιοτέλεια Αριστοτέλη μου…

ΓΙΑΤΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΟΥ ΕΤΣΙ ΠΑΛΕΥΕΙΣ …ΜΕ ΒΟΥΛΗΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΙ ΜΕ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ…ΤΟ ΝΑ ΠΛΗΡΩΘΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ, ΜΟΙΑΖΕΙ ΣΑΝ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ…ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΞΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ!