ΘΕΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ…Ημέρα εγκλεισμού 49η – Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2020-ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΡΑΝΙΚΟΥ

 « Δεν θα ήθελα να ζω μέσα στο ψέμα και στο μίσος της αποστασίας» είπε ο Αριστοτέλης, «μου έδωσε κάποια στιγμή ο πατέρας μου να διαβάσω τα αναθέματα ,τις κατάρες δηλαδή, που έψελναν οι ιερείς μέσα στην εκκλησία κάθε Κυριακή της Ορθοδοξίας…αναθέματα κατά των εθνικών δηλαδή κατά των Ελλήνων. Ήταν τρελό και παράλογο αυτό που συνέβαινε…Απορώ…οι ίδιοι οι ιερείς δεν ήταν Έλληνες;;;

Δεν καταλάβαιναν πως καταριόταν το ίδιο τους το γένος;;;

Οι άνθρωποι που παρευρίσκονταν στην εκκλησία, δεν ένιωθαν καμία προσβολή;;;

Και κανείς δεν απορούσε για τους προπάτορες του που για την εκκλησία ήταν μόνον εβραϊκά ονόματα και κανένα ελληνικό;;; Κανείς δεν ένιωθε πως όλο αυτό ήταν κάτι ξένο, το οποίο επιβλήθηκε στην εποχή του Βυζαντίου με απόλυτη βία;;

Οι καθηγητές που γνώριζαν ιστορία γιατί δεν έπαιρναν θέση;;;»

-« Έχεις δίκιο που αναρωτιέσαι για όλα αυτά» απάντησε ο Αλέξης, ίσως ο πιο ευγενικός άνθρωπος που είχε γνωρίσει ο Αριστοτέλης… «όμως πραγματικά οι άνθρωποι που πήγαιναν στην εκκλησία δεν καταλάβαιναν τα περισσότερα από όσα άκουγαν στους ψαλμούς, για τον απλούστατο λόγο πως ήταν γραμμένα στην αρχαία ελληνική…

Πόσοι γνώριζαν να μεταφράζουν στη νέα ελληνική τους ψαλμούς;;;

Άσε που οι περισσότεροι δεν ήταν καν συγκεντρωμένοι στα λόγια του ιερέα, το σώμα τους ήταν εκεί αλλά η σκέψη τους πετούσε σε διάφορα.

Η έλλειψη γνώσεων της αληθινής ιστορίας ήταν μεγάλο εμπόδιο για την ελευθερία των Ελλήνων…

Δεν γνώριζαν τίποτα για την βία της Σκυθόπολης και τον τεράστιο αριθμό των Ελλήνων που βασανίστηκαν ανελέητα εκεί γιατί ήθελαν να παραμείνουν Έλληνες…

Σε κανένα βιβλίο ιστορίας ή θρησκευτικών τότε, δεν διδασκόταν αυτή η γνώση. Αντιθέτως μάθαιναν μόνον να λυπούνται για το διωγμό των χριστιανών.

Κι αν έρθουμε πιο κοντά στην ιστορική γραμμή, θα δούμε την εκκλησία να είναι φιλικά προσκείμενη προς τους Οθωμανούς και μάλιστα, υπήρξε πατριάρχης που για την επανάσταση των Ελλήνων είχε δηλώσει: ¨Δυστυχώς οι δυο λαοί διέκοψαν την υπέροχη συμβίωση των 400 χρόνων, όταν ξεσηκώθηκαν κάτι ξεβράκωτοι το 1821 και δημιούργησαν τις γνωστές προστριβές….¨

Και αργότερα θα δούμε το 1834 να συνεργάζεται η εκκλησία με τους Βαυαρούς, να γίνεται αυτοκέφαλη και μέσω των ενοριών, να υποχρεώνονται να υπογράφουν οι Έλληνες την υποταγή τους και την πίστη στον ξένο βασιλιά και να έχουν ποινές οδυνηρές αν αρνούνταν να το κάνουν.

Δύο διαφορετικοί δυνάστες πέρασαν παιδί μου από την Ελλάδα και με τους δύο το υψηλό ιερατείο είχε άριστες σχέσεις, οι οποίες δεν ευνοούσαν τους Έλληνες και την Ελλάδα…

Και στα χρόνια τα δικά μας, τότε, στην μεγάλη στημένη οικονομική κρίση, η Εκκλησία αποκάλυψε μόνη της, πως είχε περιουσία τρισεκατομμυρίων αλλά στους Έλληνες, που η θηλιά των χρεών, της ανεργίας και της απόγνωσης, έσφιγγε κάθε μέρα και περισσότερο, η εκκλησία δεν φάνηκε πουθενά να βοηθήσει και να στηρίξει. Αντιθέτως στήριζε την Εθνική τράπεζα που ρουφούσε το αίμα των Ελλήνων...

Ακόμα και τα συσσίτια και τα κοινωνικά παντοπωλεία πάλι οι ίδιοι οι πολίτες τα στήριζαν…Το συσσίτιο του Δήμου που καθημερινά μαγείρευε πάνω από 100 μερίδες για άπορους , στηριζόταν από τους πολίτες και τον Δήμο και όχι από την εκκλησία.

Αυτά τα έβλεπαν πολλοί και τα σχολίαζαν αλλά και πάλι ο φόβος μην κατακριθούν από την κοινωνία και μην τα βάλουν με το θεό δεν τους άφηνε να σκεφτούν λογικά.

Η Ελλήνων Συνέλευσις πάσχιζε να δείξει στους ανθρώπους πως το δόγμα στηριζόταν στην πίστη και όχι στη γνώση.

Τους καλούσε να ενθυμηθούν την ίδια την ιστορία τους και την καταγωγή τους τη θεϊκή μέσα από τις επικλήσεις ενθύμησης που συχνά κάναμε στους ιερούς μας χώρους και που πολλές φορές μας απαγόρευαν ακόμη και την είσοδο.

Οι επικλήσεις δεν ήταν μορφές λατρείας αλλά ενθύμηση της ίδιας της ιστορίας μας και της Πατρώας μας ουσίας…

Θα τολμήσω να πω, πως το πιο μεγάλο εμπόδιο στην ελευθερία των ανθρώπων, ήταν η πίστη στο δόγμα και όχι οι πολιτικοί, γιατί οι πράξεις των πολιτικών ήταν φανερές από ένα σημείο και μετά, αλλά οι πράξεις του ιερατείου συνοδεύονταν από το φόβο του θεού και εδώ χρειαζόταν γνώση για να τον ξεπεράσουν και ανδρεία για να νικήσουν το φόβο της κατακραυγής των συμπολιτών τους…

Χαίρομαι Αριστοτέλη και Μελπομένη, που τα παιδιά σας μεγαλώνουν ελεύθερα από τέτοια δεσμά, που στην ουσία ήταν δεσμά της ίδιας της Λογικής και της Ελευθερίας… »

-« Αλέξη, τα παιδιά μας σήμερα στην Ελλήνων Πολιτεία, μεγαλώνουν μαθαίνοντας να λειτουργούν τη Λογική και την αποδεικτική διεργασία για όλα τα θέματα. Δεν χαράσσονται από κανένα δόγμα, καμία πίστη χωρίς απόδειξη, είναι πραγματικά ελεύθεροι άνθρωποι, γιατί δεν έχουν κανένα φόβο. Μεγαλώνουν με πραγματική Παιδεία, που τη βιώνουν καθημερινά μέσα στους χώρους του σχολείου τους, όπου οι δάσκαλοι έχουν την ευθύνη αλλά και τη γνώση να τους διδάξουν, πως να ζουν με τις Ελλάνιες Αξίες κι Αρχές, πως να σκέφτονται, πως να ερευνούν και πως να καταλήγουν σε συμπεράσματα.

Αν κάποιος κάνει σφάλμα, το εντοπίζει μόνος του ή με τη βοήθεια των συμμαθητών του και επανορθώνει…Ο καθένας βρίσκει τη θέση του, βάση των ταλέντων του, που την τιμά και όλοι τον σέβονται κι έτσι κανένας δεν φθονεί τον άλλον…»

Συνεχίζεται…