ΘΕΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ….(καραντίνα ημέρα 3η - 9 Νοεμβρίου 2020)

 

Ας συνεχίσουμε τις σκέψεις για τα επίκτητα εστιάζοντας στις σχέσεις μας….

Δεν υπάρχει καλύτερη ευκαιρία από τον χρόνο που μας δίνεται αυτό το διάστημα και που πρέπει να τον χρησιμοποιήσουμε υπέρ μας, να βελτιώσουμε όχι μόνον τον εαυτό μας αλλά και τις σχέσεις με τους πιο κοντινούς μας ανθρώπους.

Ο σύντροφος μας, η σχέση μας μαζί του, ο γάμος, η φιλία, είναι καταστάσεις που τις θεωρούμε δεδομένες και κτήμα μας;;;

Τα παιδιά μας είναι κτήμα μας;;; Μας ανήκουν;;;

Οι υπάλληλοι στην επιχείρηση μας ή οι συνεργάτες μας, είναι κτήμα μας και μπορούμε να τους φερόμαστε όπως μας αρέσει;;;

Η απάντηση είναι φυσικά ΟΧΙ και όλοι θα συμφωνούμε φαντάζομαι σαυτό…

Ας παρατηρήσουμε όμως τον εαυτό μας μέσα στις σχέσεις που θεωρούμε τόσο σημαντικές και που δηλώνουμε πως δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτούς τους ανθρώπους και πως η ζωή μας δεν θα είχε κανένα νόημα αν τους χάναμε…

Τι κάνουμε για να νιώθει όμορφα ο σύντροφος μας;;;

Πόσο τον σεβόμαστε;;;

Γιατί όπως λένε, από τότε που βγήκε η συγνώμη χάθηκε το φιλότιμο, εγώ θέλω να προσθέσω πως από τότε που αλλοιώθηκε το νόημα της αγάπης, χάθηκε ο αληθινός σεβασμός….

Σ αγαπώ αλλά σε βρίζω ασύστολα όταν δεν έχω τις καλές μου…

Σ αγαπώ αλλά σε δέρνω για να σε συνετίσω και να γίνεις καλύτερος…

Σ αγαπώ αλλά σου επιβάλω τις απόψεις μου για να γίνεις αντάξιος μου και να φέρεσαι ορθά όπως εγώ…

Σ αγαπώ αλλά τα πάντα στο σπίτι θα είναι όπως τα θέλω εγώ…

Σ αγαπώ αλλά σε μειώνω μπροστά σε τρίτους και προβάλλω τα σημεία που βλέπω επάνω σου ως αδυναμίες (με σκοπό να σε κάνω καλύτερο)…

Σ αγαπώ αλλά σε απατάω για να ανανεώσω τη σχέση μας….

Αντικατέστησε τώρα το ρήμα «σ΄αγαπώ» με το ρήμα «σε σέβομαι» και θα δεις πόσο μεγάλη διαφορά υπάρχει…

Ο σεβασμός δεν επιτρέπει καμιά κατεργαριά και καμία αδικία προς κανέναν που θεωρείς πως τον σέβεσαι.

Ο σεβασμός είναι τόσο ιερός και σπουδαίος ακριβώς γιατί πηγάζει από εκείνες τις πολύτιμες Αξίες που αναφέραμε σε προηγούμενο κείμενο και αποτελεί μία από τις 18 Ελλάνιες Αρχές.

Είναι απόρροια των Αξιών, άρα είναι κι αυτός καταγεγραμμένος εντός μας και μόνον σε μια πραγματική πολιτεία ανθρώπων που θα λειτουργεί με τις Αξίες και τις Αρχές των Ελλάνιων Πρωτοκόλλων, μόνον τότε θα μπορέσει να ενεργοποιηθεί και να λειτουργήσει στις σχέσεις μας.

Ας σκεφτούμε…ποιος μας μίλησε στην πορεία της ζωής μας για το σεβασμό ως απόρροια των Αξιών;;;

Κι ακόμα καλύτερα, ποιος μας μίλησε για τις ίδιες τις 12 Αξίες μας;;;

Το σχολείο;;; όχι…εκεί μέσα μάθαμε να αποστηθίζουμε ανούσιες και ξερές γνώσεις, άχρηστες οι περισσότερες για τη ζωή μας.

Η εκκλησία;;; όχι…εκεί μέσα μάθαμε πως ο φόβος είναι σεβασμός, μάθαμε να προσκυνάμε, να σωπαίνουμε, να γυρνάμε και το άλλο μάγουλο μας σε αυτόν που μας αδίκησε, να ζούμε συνειδητά σε στέρηση, να ταπεινώνουμε τον εαυτό μας, δείχνοντας έτσι ασέβεια και όχι σεβασμό στον ίδιο μας τον εαυτό…

Η οικογένεια;;; όχι…μέσα σ αυτήν μάθαμε να είμαστε υπάκουοι και να υπηρετούμε τους πάντες.

Η κοινωνία;;; όχι …αυτήν μας μαθαίνει να κοιτάμε την ατομικότητα μας και όχι τη συλλογικότητα.

Ο σεβασμός είναι από τα κύρια συστατικά που αποτελούν την οικογένεια..

Την οικογένεια που στις μέρες μας υποφέρει κι αποσυντίθεται, ακριβώς επειδή απουσιάζουν Αξίες κι Αρχές…

Ας μην ξεχνάμε πως οι σχέσεις θέλουν φροντίδα, παρατήρηση, υπομονή, να αφιερώσεις χρόνο και να βάλεις όρια. Αυτού του είδους τα όρια με τα οποία θα προστατέψεις τον εαυτό σου να μην αλλοιωθεί και γίνει μαριονέτα …

Δεν ολοκληρωθήκαμε ως άνθρωποι επειδή παντρευτήκαμε, γίναμε γονείς και κάπου εκεί τέλειωσαν όσα είχαμε να κάνουμε.

Ο δρόμος είναι μακρύς και η αντιαξιακή κοινωνία μας απαιτεί να δουλέψουμε συνειδητά, χωρίς τεμπελιά, με πλήρη επίγνωση και συνεχόμενη θέληση πάνω στη γνώση του εαυτού μας και στο σκοπό για τον οποίο γεννηθήκαμε…

Αυτές οι μέρες του εγκλεισμού μας είθε να είναι η αρχή της συνειδητοποίησης αλλά και της ανανέωσης της σχέσης μας με τους δικούς μας ανθρώπους, τους ανθρώπους που η ψυχή μας επέλεξε να πορευτεί σε παράλληλο δρόμο αλλά όχι στον ίδιο με εμάς…

ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΙΣΟΙ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΙΔΙΟΙ ΚΙ ΑΥΤΟ ΑΠΑΙΤΕΙ ΣΕΒΑΣΜΟ….

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΡΑΝΙΚΟΥ