ΘΕΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ …(καραντίνα ημέρα 4η- Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2020)

 

Μέσα στην ευκαιρία του ελεύθερου χρόνου που μας δίνεται, ας σκεφτούμε για τα παιδιά μας. Αυτά που τα αφήνουμε 8 ώρες στα ολοήμερα σχολεία κι έπειτα τα τρέχουμε σε δραστηριότητες όπως ξένες γλώσσες, γυμναστήρια, εικαστικά, φροντιστήρια, θεωρώντας πως πράττουμε για το μελλοντικό καλό τους.

Κι επειδή δεν αντιδρούν και δεν μας χαλάνε χατίρια, νομίζουμε πως όλος αυτός ο αγώνας δρόμου σε καθημερινή βάση, είναι και δική τους επιθυμία.

Την ανάγκη τους για δημιουργικό καθημερινό χρόνο μαζί μας, για ουσιαστικές συζητήσεις, για να μας μιλήσουν για τα δικά τους προβλήματα, τις ανησυχίες τους, τις σχέσεις τους με τους συμμαθητές τους, την προσπερνάμε γιατί κι εμείς πνίξαμε τον εαυτό μας στις δουλειές και σε ό,τι άλλο που λαμβάνει χώρα εκτός σπιτιού…

Τα παιδιά μας είναι τα δημιουργήματα μας.

Το γεγονός, πως τα έχουμε φέρει στον βίο ετούτο και τα φροντίζουμε και αφιερώνουμε χρόνο και ενέργεια για να τα μεγαλώσουμε, μας δίνει άραγε το δικαίωμα να τα θεωρούμε κτήμα μας;;

Στην πραγματικότητα, για να συνδέσουμε το κείμενο και με τα προηγούμενα, τα παιδιά μας τα αποκτήσαμε στην πορεία του βίου μας. Δεν γεννηθήκαμε με αυτά, άρα δεν μας ανήκουν…

Έχουμε όμως τεράστια ευθύνη απέναντι τους, ακριβώς γιατί γεννιούνται με την Πατρώα Ουσία και εμείς, οι γονείς τους, θα πρέπει να την ενεργοποιήσουμε.

Ως γνωστόν, τα παιδιά δεν μαθαίνουν από τα λόγια μας αλλά από τις πράξεις μας…

Πόσο σπουδαία μπορεί να γίνει αυτή η συνειδητοποίηση….

Για να είμαστε το παράδειγμα στα παιδιά μας σημαίνει πως έχουμε ασχοληθεί με την συνειδητότητα μας, πως γνωρίζουμε πρώτα εμείς ποιος είναι ο στόχος και ο σκοπός μας, γιατί γεννηθήκαμε, ποιος είναι ο προορισμός μας, τί θέλουμε να πετύχουμε …

Πόσο δύσκολο είναι όλο αυτό…..

Να είσαι νέος, να ζεις σε μια από τις χειρότερες εποχές της αποστασίας, να μην σου έχει διδάξει κανείς καμιά αλήθεια και να πρέπει να μεγαλώσεις παιδιά…

Ελάτε…μην απελπίζεστε…πάρτε βαθιά αναπνοή και πάμε παρακάτω.

Κανείς γονιός δεν είναι τέλειος…

Κι ούτε θα γίνει ποτέ τέλειος ως τα βαθιά του γεράματα…

Κι αυτό γιατί κι εμείς οι γονείς είμαστε άνθρωποι που συνεχώς ανελισσόμαστε.

Καθημερινά παλεύουμε με τα ελαττώματα μας, τις πεποιθήσεις μας, τα κόμπλεξ μας, τα απωθημένα μας, όλα εκείνα τα χαράγματα που στο πέρασμα του χρόνου έγιναν βαθιές πληγές και μας πονάνε…

Ακόμα και αν τα συνειδητοποιήσουμε, αν τα ξεπεράσουμε, οι ουλές που θα απομείνουν θα είναι τόσο έντονες που πάλι θα έρχονται στην επιφάνεια…

Ας ηρεμήσουμε λοιπόν οι γονείς και ας στρέψουμε πολύ απλά την προσοχή μας στα παιδιά μας….

ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ…

ΘΑ ΕΡΘΕΙ Η ΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ…

Κι αυτό δεν πρέπει να μας τρομάζει γιατί ΔΕΝ ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΑΛΛΑ ΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΑΥΤΑ…

Για αυτό πρέπει να είμαστε συνειδητοποιημένοι και να ανελισσόμαστε για πάρτη μας, έχοντας όμως ως στίβο εξέλιξης και ως «άσκηση» την καθημερινή μας επαφή με τα παιδιά μας. Γιατί αυτά είναι ο καθρέφτης μας και οφείλουμε να τα παρατηρούμε και να παρατηρούμε και τον εαυτό μας απέναντι τους σε καθημερινή βάση…

Μόνον έτσι θα δείξουμε στα παιδιά μας τον τρόπο να σέβονται τον εαυτό τους, όταν θα βλέπουν τους γονείς τους να σέβονται τον δικό τους εαυτό…

Μόνον έτσι θα μάθουν να χαίρονται τη ζωή, όταν θα βλέπουν τους γονείς τους να χαίρονται και οι ίδιοι τη ζωή καθώς μεγαλώνουν….

Έχουμε υποχρέωση να τα αφήσουμε ελεύθερα να επιλέξουν αυτό που θέλουν να κάνουν και όχι να επιδιώκουμε να γίνουν οι συνεχιστές των δικών μας ανεκπλήρωτων επιθυμιών, σαν να τους δίνουμε τη σκυτάλη να βαδίσουν σε έναν δρόμο που εμείς δεν καταφέραμε να περπατήσουμε ποτέ και θέλουμε να τον ζήσουμε έστω και μέσα από τις εμπειρίες των παιδιών μας.

Να τα βοηθήσουμε να ανακαλύψουν τα ΤΑΛΕΝΤΑ τους και το ταλέντο βρίσκεται μόνον εκεί που η ψυχή τους θέλει απεγνωσμένα να πάει…

Πόσο όμορφο είναι να παρατηρούμε τα παιδιά μας και να διακρίνουμε τί αλήθεια τους αρέσει…

Μα αν σου αρέσει κάτι πάρα πολύ θα γίνεις και πολύ καλός σε αυτό…

Ας επιτρέψουμε στα παιδιά μας να ζήσουν και ας τους δώσουμε τις ευκαιρίες να ανακαλύψουν τις επιθυμίες που κρύβονται στα κατάβαθα της ψυχής τους …

Μια ελεύθερη από χαράγματα ψυχή, είναι μια ψυχή που σίγουρα θα ψάξει να βρει τον δικό της προορισμό..

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΡΑΝΙΚΟΥ